top of page
dISCOVERlIFEradio copy2.png
Μια διαφορετικη ματιά στη ζωή σου.png
pexels-photo-88691.jpeg

ΤΟ ΕΚΛΕΚΤΟ ΚΡΑΣΙ,

και ο πόνος της πρέσσας!

του Δημήτρη Καβάκα

ΕΚΔΟΣΗ 03 - ΑΝΟΙΞΗ 2021

32512045_10156429627950802_8090249300690

Προσωπικά για μένα δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή χαλάρωσης από τη στιγμή της απόλαυσης ενός ποτηριού καλό και ώριμο κόκκινο κρασί. Καθώς το απολαμβάνω, μελετώ την ιστορία του. Το κτήμα στο οποίο ο αμπελουργός αποφάσισε να φυτέψει τα κλήματα, τις ποικιλίες που θεώρησε ότι ταιριάζουν στην περιοχή, τις ιδιαιτερότητες του κλίματος καθώς και τα χρόνια που περίμενε ο αμπελουργός για να ωριμάσει το αμπέλι και να δώσει την ποιότητα του σταφυλιού που ζητούσε.

Σκέφτομαι επίσης τις ρώγες του σταφυλιού μεστές και γεμάτες ζουμί να είναι έτοιμες να δώσουν τον πολύτιμό τους θησαυρό. Μια επίσκεψη στο κτήμα θα δώσει την εικόνα για το ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται. Η προσεκτική συλλογή του σταφυλιού στην πρέσα,  εκεί που οι όμορφες και στιβαρές ρώγες συντρίβονται και λιώνουν και που στύβονται βγάζοντας από μέσα τους ότι ζουμί έχουν. Και μετά η ζύμωση, κλεισμένος ο μούστος σε έναν θάλαμο περνάει μια πρωτόγνωρη διαδικασία μετάλλαξης και μεταμόρφωσης. Ακολουθεί η υπομονή στο βαρέλι εκεί που η διαδικασία ολοκληρώνεται μόλις ο αμπελουργός δοκιμάσει και δει ότι είναι έτοιμο και περνάει στην εμφιάλωση όπου αφήνεται να ωριμάσει κάποια χρόνια. Όσο περισσότερο ωριμάσει, τόσο μεγαλύτερη και η αξία του!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πόνος και οι δυσκολίες στη ζωή μας είναι μια επίπονη περίοδος. Αν η ρώγα του σταφυλιού είχε φωνή θα μπορούσε ίσως να έλεγε γιατί να πρέπει να περάσω από την πρέσα. Όμως χωρίς την πρέσα, το σταφύλι δεν θα μπορέσει να φτάσει ποτέ στην εκπλήρωση του προορισμού του. Χωρίς την ζύμωση, ο πόνος της πρέσας θα είναι μάταιος γιατί ο μούστος θα παραμείνει αυτό που είναι. Στη ζωή μας περνάμε δοκιμασίες, δυσκολίες και πόνο που σμιλεύουν το χαρακτήρα μας, σαν το καλέμι του γλύπτη που πονάει την πέτρα και την κάνει από ακατέργαστη σε έργο τέχνης. Χρειάζεται χρόνος και υπομονή καθώς αγκαλιάζεις τα μαθήματα του πόνου που σε μεταλλάσσουν σε κάτι ξεχωριστό.

Υπάρχει ένας προορισμός για τον οποίο δουλεύεις και κοπιάζεις. Ίσως ο προορισμός της ζωής σου να είναι σαν την στιγμή που το μπουκάλι με το πολύτιμο κρασί θα ανοίξει και θα βγάλει όλα τα αρώματα και τη γεύση. Αυτό το πολύτιμο αποτέλεσμα δεν θυμίζει σε τίποτα το αρχικό προϊόν. Η διαδικασία του πόνου και της δοκιμασίας το έχουν μεταλλάξει σε κάτι το διαφορετικό, σε κάτι εξαιρετικό, σε κάτι που αξίζει κάποιος να επενδύσει για να το γευθεί.

Έτσι και η ζωή σου έχει νόημα. Μπορεί σήμερα να είσαι μέσα στην πρέσα ή στο καζάνι της ζύμωσης και να μην βλέπεις το αύριο, όμως θέλω να σου πω ότι υπάρχει αύριο και το αύριο είναι καλό και γεμάτο δόξα για σένα, αν υπομείνεις κι αν αλλάξεις σε αυτό που ο αμπελουργός σε έχει προορίσει να γίνεις. Καθώς πλησιάζει το Πάσχα, θυμάμαι την περικοπή από το ευαγγέλιο του Ιωάννη στο κεφάλαιο 15 όπου ο Ιησούς παρομοιάζει τους μαθητές του με κλήματα στο αμπέλι. Ο πατέρας Θεός λέει είναι ο αμπελουργός. Αυτός έχει καλό σχέδιο για σένα. Εάν μείνεις λέει στο αμπέλι που είναι ο Ιησούς, τότε θα έχεις κερδίσει τον προορισμό σου. Το ταξίδι αυτό δεν θα είναι πάντα εύκολο, αλλά θα έχει κλάδεμα, θα έχει σκάλισμα, θα έχει πρέσα και ζύμωση. Όμως το σίγουρο είναι ότι κάθε τι έχει σκοπό στη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος να είσαι το πολύτιμο κρασί στο ποτήρι του πατέρα Θεού.

Βλέπεις, ο ίδιος ο Ιησούς πέρασε από την ίδια διαδικασία, την ίδια πρέσα και καζάνι, και καθώς έφτασε να πιεί το ποτήρι του πόνου, στο τέλος μπήκε θριαμβικά στο θρόνο της δόξας με το ποτήρι από το πολύτιμο κρασί που ήταν το αίμα που έχυσε.


Θέλω να σου πω ότι κάθε σου δάκρυ και κάθε σου πόνος είναι στάλες πολύτιμες στη φιάλη που ο Θεός απολαμβάνει στο θρόνο του. Τίποτα από αυτά που έχεις περάσει ή περνάς δεν πάνε χαμένα αλλά εκπληρώνουν έναν ένδοξο προορισμό.
 

 

_______________________________

Ο Δημήτρης Καβάκας είναι βοηθός Ποιμένας. 

στην Αποστολική Εκκλησία Θεσσαλονίκης.

bottom of page