top of page
dISCOVERlIFEradio copy2.png
Μια διαφορετικη ματιά στη ζωή σου.png
person-clinic-cross-religion-54333.jpeg

ΑΝΑΣΤΑΣΗ,

& ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

ΤΕΥΧΟΣ 02-ΠΑΣΧΑ 2021

του Στέφανου Μποτώνη

DiscoverLifeMagazine.gr Stefanos Botonis

Το γεγονός της ανάστασης είναι από μόνο του επαναστατικό. Η ίδια η λέξη περιλαμβάνεται μέσα στον όρο επανάσταση. Το ρήμα “επανίστημι” μεταξύ άλλων σημαίνει “ανεγείρω εκ νέου”, “σηκώνομαι όρθιος”. Είναι η πιο “επανασταστική” επανάσταση, ενάντια στη φθορά, στον θάνατο, στην λήθη και στον αποχωρισμό από τον κόσμο των ζωντανών. Η ύψωση του αναστήματος εμπρός στον έσχατο εχθρό τον θάνατο που διεκδικεί κάθε ανθρώπινη ύπαρξη από καταβολής του ανθρώπινου γένους πάνω στη γη. Η επιθυμία του ανθρώπου να ζήσει πέρα από τα χρονικά όρια που οι συνθήκες της παρούσας ζωής έχουν θέσει. Αυτό ζητά: να εγερθεί εκ νέου, να σηκωθεί από την κατάσταση της φθοράς σε εκείνη της αθανασίας.

Αυτή η βασική έννοια περιέχεται στον υπερθετικό βαθμό στο γεγονός της ανάστασης του Κυρίου Ιησού Χριστού. Κυριολεκτικά, ο Ιησούς ανηγέρθη εκ νέου από τους νεκρούς, έχοντας νικήσει τον θάνατο που δοκίμασε για χάρη όλων μας τρεις μέρες πριν την ανάστασή Του. Είναι ο πρώτος και μόνος “επαναστάτης” απέναντι στην φθορά και στο θάνατο. Αυτός που άνοιξε το δρόμο ως ο “πρωτότοκος εκ των νεκρών”.

Η έννοια της επανάστασης είναι ακριβώς αυτή. Ένα έθνος επαναστατεί εναντίον των καταπιεστών του και εγείρεται εκ νέου με ελευθερία και δικαίωμα αυτοδιάθεσης και αυτοδιαχείρισης. Τόσο η παγκόσμια όσο και η Ελληνική ιστορία έχει καταγράψει πάμπολες επαναστάσεις λαών, εθνών, ανθρώπων, τάξεων, φυλών κλπ. Πολλά από τα δικαιώματα που οι περισσότεροι άνθρωποι απολαμβάνουμε στις μέρες μας είναι αποτελέσματα τέτοιων επαναστάσεων. Πρέπει να είμαστε ευνώμονες και να μην ξεχνούμε ποτέ εκείνους που έδωσαν αγώνες πληρώνοντας βαρύ τίμημα - ακόμη και με την ίδια τη ζωή τους - για να μπορέσει ο άνθρωπος να εγερθεί εκ νέου από καταστάσεις καταπίεσης, εκμετάλλευσης, υποβάθμισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όπως η δουλεία, οι διακρίσεις και τόσες άλλες. Παρά την μεγάλη τους σημασία, όλες αυτές οι επαναστάσεις δεν μπορούν να συγκριθούν με την επανάσταση που έφερε η ανάσταση, η “ανέγερσις εκ νέου” του Κυρίου Ιησού Χριστού από τους νεκρούς. Όλες οι άλλες επαναστάσεις έδρασαν βελτιωτικά στην ποιότητα ζωής με αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η “επανάσταση” του Ιησού Χριστού όμως είναι ασύγκριτα ανώτερη, καθώς προσφέρει αυτό που καμιά άλλη δεν μπορεί - την αιώνια ζωή.

Η ανάσταση του Χριστού έφερε πραγματική επανάσταση στο πώς αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τον Θεό, τους άλλους ανθρώπους αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι μια επανάσταση που δεν αφορά μόνο στο επέκεινα της αιώνιας ζωής, αλλά επηρεάζει και διαμορφώνει σε ένα νέο σχήμα το παρόν της ανθρώπινης ύπαρξης.


Α. Η ανάσταση του Χριστού έφερε επανάσταση στην υπόσταση του ανθρώπου γιατί επανέφερε τον άνθρωπο στην αξία που πραγματικά έχει ως δημιούργημα του Θεού
   
Ο Χριστός ήρθε στη γη όχι μόνο για να αποκαλύψει το πώς είναι ο Θεός αλλά και για να μας δείξει πώς πρέπει να είναι ο άνθρωπος, όπως τον οραματίστηκε και δημιούργησε ο Θεός. Με χαρακτηριστικά του την αγάπη του προς τον Θεό και την αγάπη προς τον πλησίον του. Αυτό ακριβώς που έκανε ο Ιησούς ή καλύτερα αυτό που ήταν στην ανθρώπινη φύση Του. Ο Γιος του Θεού, που δέχεται να ταπεινωθεί και να γίνει ο γιος της Μαριάμ. Ο Κύριος και ο διδάσκαλος, που όμως ζώνεται το προσόψι και πλένει τα πόδια των μαθητών Του. Ο Ραββίνος που μαγεύει τα πλήθη με τη θεολογία Του και όμως διακόπτει το κήρυγμά Του για να αγκαλιάσει και να ευλογήσει τα μικρά παιδιά. Ο μοναδικός απόλυτα ελεύθερος που διαλέγει να γίνει υπηρέτης όλων, καθώς ο ίδιος είπε: “διότι ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών”. Η επανάσταση του Ιησού ξεκίνησε πολύ πριν την ανάστασή Του από τους νεκρούς. Την ζούσε κάθε μέρα που διάλεγε να υπηρετήσει και να ευεργετήσει τον άνθρωπο. Έδινε με την καθημερινή του ζωή ένα παράδειγμα για το πώς οραματίστηκε ο Θεός τον άνθρωπο. Πράο και ταπεινό στην καρδιά, ειρηνοποιό, ελεήμονα, σπλαχνικό, όπως ο Καλός Σαμαρείτης νοιάζεται και φροντίζει τον πληγωμένο συνάνθρωπό του. Όπως ο στοργικός πατέρας συγχωρεί και δέχεται τον μετανοιωμένο άσωτο γιο του. Όπως ο ελεήμων Ραββίνος δέχεται και δεν κατηγορεί την μετανοιωμένη μοιχαλίδα. Ναι, η επανάσταση του Ιησού είχε ξεκινήσει πολύ πριν την ανάστασή Του. Ήταν η προτύπωση της ανθρώπινης ύπαρξης και συμπεριφοράς μέσα στο πλαίσιο της διαθήκης αγάπης του Θεού με τον άνθρωπο.

Β. Η ανάσταση του Χριστού έφερε επανάσταση στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τον Θεό.
Το έλεος και η χάρη του Θεού είναι φανερά ακόμη από τα πρώτα βιβλία της Π. Διαθήκης. Όσοι παλαιότερα μέσα στην ιστορία αλλά και στις μέρες μας θεωρούν πως ο Θεός της Π. Διαθήκης είναι ένας αυστηρός, απόμακρος ακόμη και αιμοσταγής Θεός, απέτυχαν να διακρίνουν αυτό που ο ίδιος κυρολεκτικά “φωνάζει” μέσα στα πρώτα βιβλία της Αγ. Γραφής. Ας θυμηθούμε πώς “συστήνεται” ο Θεός στον Μωϋσή πάνω στο όρος Σινά:

"Και κατέβη ο Κύριος εν νεφέλη και εστάθη μετ' αυτού εκεί και εκήρυξε το όνομα του Κυρίου. Και παρήλθε Κύριος έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε, Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν και ουδόλως αθωόνων τον ένοχον· ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα και επί τα τέκνα των τέκνων, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς”.

Ο Θεός από απόμακρος, αυστηρός κριτής (όπως οι περισσότεροι άνθρωποι τον πίστευαν) γίνεται ο Εμμανουήλ, “ο Θεός μεθ’υμών” που μάλιστα πεθαίνει σε ένα σταυρό για να φέρει ξανά κοντά Του τον άνθρωπο. Επιβεβαιώνει τον χαρακτήρα του ως ελεήμονα, μακρόθυμο, που εκτείνει το έλεός Του συγχωρώντας την ανομία και την παράβαση.
Αντίθετα με σχεδόν κάθε άλλη θρησκεία και σίγουρα αντίθετα με τον Πλατωνισμό, ο Θεός που ο Ιησούς Χριστός φανερώνει, είναι ο Θεός που σαρκώνεται. Σκήνωσε ο Θεός ανάμεσά μας, έλαβε δούλου μορφή, γνώρισε τους πειρασμούς μας. Πέθανε στη θέση μας πάνω στο σταυρό:

“…δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών, και ενεπιστεύθη εις ημάς τον λόγον της διαλλαγής”.

Ο Θεός ήρθε κοντά μας, έγινε ένας από μας. Όπως είπε κάποιος “πολλοί άνθρωποι ήθελαν να γίνουν Θεοί, ένας όμως Θεός έγινε πραγματικά άνθρωπος”.

Γ. Η ανάσταση του Χριστού έφερε επανάσταση στην κοινωνική αντίληψη του ανθρώπου.
Ο Ιησούς Χριστός ανέτρεψε αντιλήψεις όπως η δουλεία, η θέση της γυναίκας, οι διαφορές μεταξύ λαών/εθνών και διαφορετικών κοινωνικών τάξεων.
Ο Κυρίαρχος του σύμπαντος γίνεται δούλος ο ίδιος. Κηρύττει ελευθερία στους δεσμώτες. Δίνει αξία σε εκείνους που βρίσκονταν στο περιθώριο. Θα έλεγε κανείς πως οι περιθωριακοί ήταν ο κύκλος που αρεσκόταν να ταυτίζεται μαζί τους. Ας μην ξεχνούμε πως μια κατηγορία εναντίον του ήταν πως τρώει και πίνει με αμαρτωλούς και τελώνες. Άγγιξε εκείνους που οι άλλοι βδελύττονταν. Είναι χαρακτηριστικό πως άγγιζε εκείνους που ήταν τελετουργικά ακάθαρτοι (λεπροί, πάσχοντες από ασθένειες κλπ.). Συνομίλησε, βοήθησε και ευεργέτησε γυναίκες σε μια κοινωνία, όπου τις αντιμετώπιζε λίγο καλύτερα από ό,τι τους δούλους. Μια κοινωνία, οι άνδρες της οποίας, μεταξύ άλλων λόγων ευχαριστίας προς τον Θεό, είχαν και το γεγονός πως δεν τους έφτιαξε γυναίκες. Αγκάλιασε με αγάπη τα παιδιά και δεν δίστασε να τους δώσει χρόνο και να τα βάλει στο επίκεντρο της προσοχής ακόμη και στη διάρκεια σοβαρών θεολογικών συζητήσεων. Ο αναστημένος Ιησούς είχε φέρει με την ζωή Του πρώτα επανάσταση στην κοινωνική συμπεριφορά και αντίληψη. Συμπεριφέρθηκε σε όλους με σεβασμό στην αξιοπρέπειά τους, ακόμη κι εκείνους που δεν τον δέχθηκαν. Έδωσε χώρο στους ανθρώπους, υπηρέτησε τις ανάγκες τους, έβαλε μπροστά τους ένα νέο παράδειγμα ζωής και αντίληψης του πώς είναι να ζει κανείς τιμώντας και υπηρετώντας τους συνανθρώπους του.

Αυτή είναι η επανάσταση της ανάστασης. Ο νικητής του Θανάτου, ο ανατρεπτικός Θεός φέρνει την επανάσταση μέσα από την ανάσταση του ανθρώπου. Το γεγονός της ανάστασης του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι η ολοκλήρωση του έργου Του. Βλέπετε αν είχε μείνει μόνο στο να μας δώσει ένα παράδειγμα μιας ηθικής και φιλάνθρωπης ζωής, δεν θα ήταν από μόνο του αρκετό για να φέρει την “επανάσταση” στη ζωή μας. Χρειαζόταν κάτι πιο δραστικό από αυτό. Μια ακόμη επανάσταση που δεν είναι άλλη από το ότι πήρε τη θέση μας πάνω στο σταυρό. Γνώριζε πως κανείς δεν μπορεί να κάνει την “επανάσταση” στη ζωή του με τις δικές του δυνάμεις. Η Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρη:

“Όταν αμαρτήσωσιν εις σε, διότι ουδείς άνθρωπος είναι αναμάρτητος…“Α’ Βασιλέων 8:46

“…καθώς είναι γεγραμμένον Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις…” Ρωμαίους 3:10

Η μεγαλύτερη επανάσταση του Χριστού είναι πως πεθαίνει στη θέση μας. Γίνεται ο αντικαταστάτης μας. Έτσι μόνο, μέσω της δικής του θυσίας, μπορούμε να βρούμε χάρη, να αναγεννηθούμε από τον Θεό μέσω της πίστης και να βρούμε τη δύναμη να ζήσουμε την δική μας “επανάσταση”. Η ίδια δύναμη που ενήργησε για την ανάσταση του Ιησού Χριστού από τον τάφο, είναι διαθέσιμη για καθέναν που δέχεται τη θυσία Του ως αντικασταστική. Αυτή είναι η επανάσταση της ανάστασης, η σωτηρία, η αναγέννηση. Η στιγμή που “εγείρει εκ νέου” τον αμαρτωλό που αναγνωρίζει την κατάστασή του - νεκρός εξ αιτίας της αμαρτίας - και του δίνει ζωή. Στη συνέχεια η αναστημένη ζωή χαρακτηρίζεται από την ανατροπή όλων όσων ως τώρα πίστευε ο άνθρωπος. Οι αξίες του “ανασταίνονται" μαζί με τον Χριστό στη νέα ζωή και με τη δύναμη του Θεού όλα γίνονται νέα. Χάρις στην ανάσταση του Χριστού η επανάσταση αυτή είναι δυνατή στη ζωή κάθε ανθρώπου που Τον εμπιστεύεται. Η ιστορία έχει καταγράψει πολλές σημαντικές επαναστάσεις. Η επανάσταση της ανάστασης του Χριστού είναι η σημαντικότερη στην ιστορία της ανθρωπότητας.
   
  

_____________________________________________

Ο Στέφανος Μποτώνης

Δραστηριοποιείται στο κηρυκτικό και αρθρογραφικό έργο 

της Ευαγγελικής Κοινότητας στην Ελλάδα.

pexels-photo-5418306.jpeg

Η ΣΗΜΑΣΙΑ,

των απαντημένων προσευχών!

(Α΄Σαμουήλ 2:1-11)

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021 - ΤΕΥΧΟΣ 0

του Στέφανου Μποτώνη

DiscoverLifeMagazine.gr Stefanos Botonis

Τι γίνεται όταν μια προσευχή μας απαντάται από τον Θεό; Όταν μετά από μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ο Θεός μάς δίνει αυτό που Του ζητήσαμε στην προσευχή μας. Απολαμβάνουμε την απάντηση της προσευχής μας μόνο, ή υπάρχει κάτι περισσότερο που ο Θεός θέλει να μάθουμε μέσα από αυτήν; 

Τι γίνεται όταν μια προσευχή μας απαντάται από τον Θεό; Όταν μετά από μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ο Θεός μάς δίνει αυτό που Του ζητήσαμε στην προσευχή μας. Απολαμβάνουμε την απάντηση της προσευχής μας μόνο, ή υπάρχει κάτι περισσότερο που ο Θεός θέλει να μάθουμε μέσα από αυτήν; 

 

Η προσευχή που βρίσκουμε στο Α’ Σαμουήλ 2:1-11, είναι μια τέτοια προσευχή. Η δεύτερη προσευχή – ο ύμνος της Άννας, αφού ο Κύριος απάντησε με τρόπο θαυμαστό την πρώτη προσευχή της στο πρώτο κεφάλαιο. Μια άτεκνη γυναίκα, ταλαιπωρημένη από τις κοινωνικές συνήθειες της εποχής της, φέρνει στην παρουσία του Θεού στη Σιλώ, το πονεμένο αίτημά της. “Κύριε, σκύψε πάνω στην ταλαιπωρία μου, μην με ξεχάσεις, δώσε μου ένα γιο και εγώ θα τον αφιερώσω σε σένα” (1:11). Ο Θεός απαντά την προσευχή της και εκείνη γεμάτη χαρά γιορτάζει την απάντηση στην προσευχή της με μια ακόμη προσευχή δοξολογίας προς τον Θεό.  Η Άννα είχε εμπιστοσύνη στον Θεό. Μόλις τελείωσε την προσευχή της με τη ευχή του Ηλεί “ο Θεός να σου δώσει αυτό που του ζήτησες” (1:17) διαβάζουμε πως έπαψε να είναι μελαγχολική και πήγε και έφαγε. Η εμπιστοσύνη της στον Θεό έγινε ακόμη πιο φανερή καθώς πραγματοποιεί την υπόσχεσή της και αφιερώνει τον μικρό Σαμουήλ στον Θεό στην υπηρεσία του Θεού. “Ενώ ήταν ακόμα πολύ μικρός…” (1:24). 

 

“Για αυτό το παιδί προσευχήθηκα κι ο Κύριος μου έδωσε αυτό που ζήτησα. Για όλη του τη ζωή θα είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν” (1:27)

 

Την απάντηση στην προσευχή της την αφιερώνει πίσω στον Θεό, με σκοπό το παιδί που της χάρισε, να υπηρετεί την δόξα του Θεού στον τόπο της λατρείας Του. Η Άννα χτίζει τη ζωή της όχι πάνω στο παιδί που ο Θεός της χάρισε, αλλά πάνω στον ίδιο τον Θεό. Αν παρατηρήσουμε την δεύτερη προσευχή της στο κεφ. 2 θα διαπιστώσουμε ακριβώς αυτό.  Η απαντημένη προσευχή της την οδηγεί να γνωρίσει καλύτερα τον Θεό. Να δει την εκπλήρωση του δικού της αιτήματος, ως μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου. Μιας πολύ μεγαλύτερης ανάγκης και μιας πολύ μεγαλύτερης προσευχής, που δεν αφορά μια γυναίκα και την οικογένειά της, αλλά ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.  Η Άννα εκφράζεται ενώπιον του Κυρίου με δοξολογία και λόγια ευλογίας. Ακόμη και με προφητικό λόγο. Όλα αυτά φανερώνουν πως η γυναίκα αυτή κέρδισε πολλά περισσότερα με την απαντημένη προσευχή της, από απλά έναν γιο.  Η προσευχή της είναι ένας ύμνος ευγνωμοσύνης και δοξολογίας στον Θεό. Η Άννα στρέφει την προσοχή της στο πρόσωπο του Θεού. Του εκφράζει τη λατρεία της. Τον αναγνωρίζει γι’  αυτό που είναι (εδ. 1-2), για αυτά που κάνει ήδη στον κόσμο (εδ. 3-8) και για αυτά που πρόκειται να κάνει στο μέλλον (εδ. 9-10).

 

Α. Οι απαντημένες προσευχές μάς φανερώνουν ποιος είναι ο Θεός (εδ. 1-2). 

 

«Κύριε», είπε, «Γέμισες την καρδιά μου με χαρά· με σήκωσες και με δυνάμωσες. Τώρα μπορώ με τους εχθρούς μου να γελάω. Με βοήθησες, για τούτο είμαι χαρούμενη.  Μόνον ο Κύριος είναι άγιος! Άλλος Θεός έξω από κείνον δεν υπάρχει. Κανένας δεν μπορεί να προστατεύει όπως αυτός».

 

Η Άννα δηλώνει πως η χαρά της πηγάζει στον Κύριο. Αυτός είναι που την σήκωσε και την δυνάμωσε. Ίσως εδώ να αφήνει να εννοηθεί, πως όταν δεν έτρωγε και ήταν θλιμμένη ενώπιον του Κυρίου στη Σιλώ, είχε δώσει τόσο μεγάλη προσοχή σε αυτό που της έλειπε, ώστε η απόκτηση ενός παιδιού να είχε πάρει μέσα της μεγαλύτερη αξία και υψηλότερη θέση από ό,τι ο ίδιος ο Θεός. Τώρα, μετά την απάντηση του Θεού διακρίνει πως Αυτός είναι η πηγή της χαράς. Πώς το καταλαβαίνουμε; Μα αφήνει το μονάκριβο αγοράκι της στη σκηνή του μαρτυρίου και φεύγει! Και καθώς το κάνει αυτό, προσεύχεται και εκφράζει τη χαρά της προς τον Θεό! Χωρίς να έχει κάποια διαβεβαίωση πως ο Θεός θα της δώσει άλλο παιδί, στη θέση του Σαμουήλ. 

 

Οι απαντημένες προσευχές μας έχουν στόχο να μας οδηγήσουν στο να βρίσκουμε την χαρά μας στον Κύριο, αναγνωρίζοντας πως υπάρχει ένα μεγαλύτερο σχέδιο και μια μεγαλύτερη ευλογία από την απάντηση στο αίτημα προσευχής μας. Η απαντημένη προσευχή μου με οδηγεί να αναγνωρίσω τον Κύριο ως τον μόνο Άγιο και τον μόνο αληθινό Θεό. Σε αυτόν βρίσκεται η προστασία μου, αυτός είναι το μοναδικό ασφαλές καταφύγιο. Η αναγνώριση του Θεού ως μοναδικού, έρχεται ως μαρτυρία της Άννας ενάντια στη λατρεία των διαφόρων θεοτήτων γονιμότητας στην Χαναάν όπως η Αστάρτη. Σε αυτές τις θεότητες συχνά στρέφονταν ακόμη και οι άνθρωποι του λαού του Θεού για να βρουν απάντηση στα αιτήματά τους, όταν ο Κύριος είτε αργούσε είτε δεν απαντούσε. 

 

Η Άννα δεν έχει αμφιβολία για το ποιος είναι ο Θεός. Βάζει όλη την εμπιστοσύνη της σε Εκείνον. Η σχέση της μαζί του γίνεται βαθύτερη και ουσιαστικότερη. Ξεπερνά την απάντηση στην προσευχή της, καθώς βγάζει από το επίκεντρο της ζωής της το αγοράκι της και εστιάζει στο πρόσωπο και το χαρακτήρα του Θεού. Η Άννα αναγνωρίζει πως ο Θεός είναι άπειρα μεγαλύτερος, θαυμαστός, επιθυμητός, ευλογημένος. Δίνει την χαρά. Το πρόσωπό Του είναι χορτασμός ευφροσύνης. Είναι ο μόνος άγιος, ο μόνος Θεός.  Η απαντημένη προσευχή της φανέρωσε ποιος πραγματικά είναι ο Θεός. 

 

Β. Οι απαντημένες προσευχές μάς φανερώνουν αυτό που κάνει ήδη ο Θεός στον κόσμο (εδ. 3-8).

 

«Μην υπερηφανεύεστε και τους σπουδαίους μην κάνετε! Για τα αμαρτωλά σας σχέδια μην καυχιέστε. Ο Κύριος τα ξέρει όλα όσα κάνετε· κάθε επαίσχυντη πράξη τη δικάζει. Τα όπλα κομματιάζει των ισχυρών κι ανανεώνει τη δύναμη των αδυνάτων και των απελπισμένων. Οι πλούσιοι πρέπει με τον κόπο τους, να βγάζουν το ψωμί τους. Ας μη στενάζουν πια οι φτωχοί! Μπορούνε να πανηγυρίζουν. Εφτά παιδιά θε ν’ αποκτήσει η άτεκνη και όλα θα τα χάσει η πολύτεκνη. Ο Κύριος δίνει το θάνατο δίνει και τη ζωή· αυτός στον άδη κατεβάζει κι από το θάνατο ανεβάζει στη ζωή. Ο Κύριος κάνει κάποιον πλούσιο· κι ο Κύριος φτωχό τον κάνει· εκείνος ταπεινώνει, αλλά κι εκείνος ανεβάζει ψηλά. Βγάζει απ’ τη δυστυχία του τον καταφρονεμένο, στη δόξα τον περνά. Τον βάζει να σταθεί ανάμεσα στους διακεκριμένους, θέση τού δίνει τιμητική. Γιατί όλη η γη στον Κύριο ανήκει· αυτός την έχτισε πάνω σε ασάλευτα θεμέλια.» 

 

Οι απαντημένες προσευχές μάς φανερώνουν το χαρακτήρα του παντογνώστη Θεού, αλλά και το πώς ενεργεί μέσα στον παρόντα κόσμο. Είναι απόλυτα δίκαιος, καθώς γνωρίζει τα πάντα για όλους και για όλα.  Είναι ο Θεός που είναι κοντά στον αδύναμο, τον απελπισμένο και τον φτωχό. Αυτός είναι που κάνει θαύματα, όπως στην περίπτωση της Άννας. Ο Θεός αντιστρέφει τους φυσικούς-βιολογικούς νόμους και κάνει την άτεκνη να γεννήσει γιο. Με παρόμοιο τρόπο ο Κύριος αντιστρέφει τα δεδομένα της ζωής. Μετατρέπει τους αδύναμους σε ισχυρούς, τους φτωχούς σε πλούσιους, την άτεκνη γεμίζει παιδιά, τον καταφρονημένο τον ανεβάζει. Είναι ο Θεός που κάνει θαύματα. Ας μην ξεχνούμε, πως το θαύμα είναι ακριβώς αυτό: η αντιστροφή των φυσικών νόμων. Η απαντημένη προσευχή της Άννας, γίνεται μαρτυρία επιβεβαίωσης των θαυμάτων του Θεού. Ο σκοπός των θαυματουργικών επεμβάσεων του Θεού στην Π. Διαθήκη, στην διακονία του Κυρίου Ιησού Χριστού (με ιδιαίτερη ένταση), αργότερα με τους αποστόλους και ακόμη και στις μέρες μας, είναι να μας φανερώσει πώς θα είναι ο μελλοντικός κόσμος της Βασιλείας Του. Σίγουρα, στις μέρες της Άννας υπήρχαν και άλλες άτεκνες σύζυγοι, που όμως δεν έλαβαν την απάντηση που ήθελαν στις προσευχές τους. Στις μέρες του Κυρίου Ιησού, υπήρχαν πολλοί άρρωστοι που δεν βρέθηκαν μέσα σε εκείνους που ευεργετήθηκαν από τα θαύματά Του. Το ίδιο και στον καιρό των αποστόλων και ως σήμερα. Παρόλα αυτά, ο Θεός έχει τη δύναμη να ταπεινώνει και να υψώνει, να πλουτίζει και να αφαιρεί πλούτη, να δίνει δύναμη και να την αφαιρεί. 

 

Η απαντημένη προσευχή της Άννας αναγνωρίζει πως ο Θεός έχει τον απόλυτο έλεγχο στο παρόν και στις συνθήκες της ζωής μας. Μάλιστα δίνει και μια πολύ σημαντική διαβεβαίωση, ειδικά καθώς προέρχεται από άνθρωπο της Π. Διαθήκης εδ. 6: Ο Κύριος κατεβάζει στον άδη κι από το θάνατο ανεβάζει στη ζωή. Την εξουσία του Θεού πάνω στη ζωή και στο θάνατο. Τίποτα στο παρόν μας δεν βρίσκεται εκτός της εξουσίας και της δύναμής Του. 

 

Είδαμε λοιπόν πως οι απαντημένες προσευχές μάς φανερώνουν το ποιος είναι ο Θεός (εδ. 1-2), αυτό που κάνει ήδη ο Θεός στον κόσμο (εδ. 3-8) και τέλος:

 

Γ. Οι απαντημένες προσευχές μάς φανερώνουν αυτό που πρόκειται να κάνει ο Θεός στο μέλλον (εδ. 9-10).

 

«Ο Κύριος οδηγεί και προστατεύει όλους εκείνους που τον εμπιστεύονται. Μα οι εχθροί του καταλήγουν στο σκοτάδι. Απ’ όσους εμπιστεύονται στην ίδια τους τη δύναμη, κανείς δε θα νικήσει. Εκείνος που επαναστατεί ενάντια στον Κύριο, θα χαθεί. Ο Ύψιστος στον ουρανό ενάντια του βροντάει. Ο Κύριος κρίνει όλη τη γη· το βασιλιά του διάλεξε και τον εγκατέστησε. Τη νίκη τού χαρίζει και δύναμη τρανή». 

 

Η προσευχή της Άννας ολοκληρώνεται με έναν λόγο προφητικό για το τι πρόκειται να κάνει ο Θεός στο μέλλον. Ο Θεός δεν είναι μόνο κυρίαρχος του παρόντος αλλά και του μέλλοντος.  Είναι Αυτός που προστατεύει εκείνους που τον εμπιστεύονται. Ακόμη και όταν δεν απαντά τις προσευχές μας. Ακόμη κι αν μένει σιωπηλός. Είναι ο Θεός που όποιος τον εχθρεύεται ή επαναστατεί εναντίον Του, εμπιστευόμενος στις δικές του ανθρώπινες δυνάμεις, θα αντιμετωπίσει την κρίση Του. Η Άννα εδώ δίνει μια καταπληκτική πτυχή της μελλοντικής δράσης του Θεού. Δηλώνει πως ο Θεός διάλεξε τον βασιλιά του και τον εγκατέστησε, πολύ πριν υπάρξει καν η ιδέα για έναν βασιλιά στον λαό Ισραήλ. Μάλιστα στο εβραϊκό κείμενο ο βασιλιάς αυτός χαρακτηρίζεται ως Μασιάχ (מָשִׁיחַ), κεχρισμένος - Μεσσίας. Ο Βάμβας τον αναφέρει ως Χριστό: “θέλει δώσει ισχύν εις τον βασιλέα αυτού, υψώσει το κέρας του χριστού αυτού”. 

 

Πού να ήξερε η Άννα, πως το αγοράκι που αφιέρωσε στην υπηρεσία του Θεού, κάποια μέρα θα έχριε βασιλιά τον Δαβίδ, του οποίου απόγονος θα ήταν ο Χριστός, ο Μασιάχ του Θεού. Ο Βασιλιάς τον βασιλιάδων και ο Κύριος των κυρίων. Αυτός που θα αποκορύφωνε το σχέδιο του Θεού μέσα στην Ιστορία της λύτρωσης. Το αίτημα της Άννας ήταν ένα μικρό μέρος μέσα στο αιώνιο σχέδιο του Θεού για όλη την ανθρωπότητα. Το ίδιο είναι και το δικό σου αίτημα προσευχής. Το πιο πιθανό είναι πως δεν αφορά κάποιον σπουδαίο προφήτη του Θεού, όπως ο Σαμουήλ. Ο τρόπος όμως με τον οποίο φέρνεις το αίτημά σου στον Θεό, ο τρόπος που αντιδράς όταν το απαντήσει, ή όταν δεν απαντήσει με τρόπο που θα περίμενες, είναι μια μαρτυρία για τον Θεό, που σίγουρα μπορεί να είναι μέρος του μεγαλύτερου σχεδίου του για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και ας μην ξεχνάμε πως ο Θεός έχει απαντήσει την μεγαλύτερη ανάγκη μας. Πρόσφερε το Αρνίον το εσφαγμένον. Απάντησε την προσευχή - ανάγκη μας για τον σωτήρα ακόμη πριν φτιάξει τον κόσμο.

 

Έχουν μεγάλη σημασία οι απαντημένες προσευχές μας. Ας μας οδηγούν να αναγνωρίζουμε πως ο Θεός είναι η πηγή της χαράς μας. Ο μόνος Θεός. Ένας Θεός που επεμβαίνει δυναμικά στο παρόν και έχει ένα ένδοξο σχέδιο για το μέλλον. Είσαι μέρος αυτού του σχεδίου. Το ίδιο και οι προσευχές σου.

Διδάξου από αυτά που κάνει ο Θεός και δώσε, όπως η Άννα, μαρτυρία δοξολογίας γι’ Αυτόν, με κάθε απαντημένη προσευχή σου. 

_____________________________________________

Ο Στέφανος Μποτώνης

Δραστηριοποιείται στο κηρυκτικό και αρθρογραφικό έργο 

της Ευαγγελικής Κοινότητας στην Ελλάδα.

bottom of page