Όλοι τριγύρω βλασφημούν.
Όλοι οι φίλοι, οι γνωστοί κι οι εκλεκτοί
αμφισβητούν τον Κύριο σου  
ως ένα επινόημα της ανθρώπινης σου  ανασφάλειας ,
γι αυτό που θα έρθει μετά το θάνατο,
για την απάντηση που δίνεις
στο αιώνιο ερώτημα του Θανάτου.

Άλλοι σου επισημαίνουν των αρχαίων θρησκειών επινοήσεις , για να σου δείξουν ,
πως παραμένουν τα ίδια ερωτήματα μες στους αιώνες
και πως οι άνθρωποι περπατούν στα ίδια χνάρια,
τις ίδιες ανησυχίες διηγούνται ,
τα ίδια πάθη παν να τιθασέψουν.

Άλλοι  πάλι πονεμένοι από τη δυστυχία και τον θάνατο ,
διερωτούνται τάχατε ειλικρινά κι άλλοτε πάλι με απόγνωση :
ποιός είναι ο Θεός σου
που επιτρέπει τέτοιο πόνο;

Που είναι η αγάπη κι η αγαθοσύνη Του;
Κι εσύ στέκεσαι και τους δείχνεις ένα λουλούδι να ανθίζει ,
που σε τίποτα δεν γιάτρεψε τον πόνο τους .

Τέλος υπάρχουν  επιστήμονες .
Αυτοί που εξηγούν τα πάντα , αφού πιο πριν τα ψάξουν στο διαδίκτυο
να βρουν τις μεγάλες αποδείξεις .
Των μεγάλων σοφών επινοήσεις που πείθουν
όλους τους  έξυπνους της γης αυτής .
Ο κλοιός της αμφισβήτησης πληθαίνει ολοένα  .
Οι ίδιοι οι άνθρωποι σου  καταρρίπτουν  αυτάρεσκα ,
με σκόρπια  επιχειρήματα δυστυχισμένων,
με της ευφυΐας τα σταλάγματα,
και με την κυνικότητα της δήθεν γνώσης
τη λαχτάρα σου να μεταφέρεις
τα καλά νέα .

Κάθομαι παράμερα  και προσπαθώ να μιλήσω για  το θαύμα στη ζωή μου .
Προσπαθώ να διαλαλήσω τα  μεγαλεία του Θεού, του Πατέρα μου
Αυτού  που  με παίρνει από το χέρι
και μ’ οδηγεί στο λιμανάκι της ειρήνης
στο μυχό της απόλυτης απάντησης που ειν’ η Πίστη .

Πάλι για σένα μιλάς μου λένε .
Πάλι τον εγωισμό σου προβάλλεις  .
Πάλι ο κόσμος περιστρέφεται τριγύρω απ’ το Εγώ σου.
Να μην μιλώ για τον Θεό, λοιπόν καθόλου.
Να μην μιλώ για την μεγαλοσύνη Του.

Μετά πάλι  λέω μέσα μου πως όχι,
με την ζωή μου θα δείξω το Θαύμα .
Κι έρχονται πάλι οι ίδιοι οι σοφοί  ,
οι φίλοι μου κι οι αδελφοί ,
μου λένε ,
πως ΔΕΝ είναι ο Θεός σου ,
ΕΣΥ είσαι που διεκδικείς τη ζωή με νύχια και με δόντια ,
πως όλα που κάνεις,
ακόμα κι η ταπείνωση που πάντα συγκινεί ,
είναι δικό σου πρόσχημα .

Θεέ μου τι να κάνω ;
Πως να μιλήσω για το χέρι σου το πατρικό ;
Κανέναν δεν ενδιαφέρουν, ούτε τα λόγια μου , ούτε οι πράξεις μου.
Κι εγώ καίγομαι από τον πόθο της αγάπης μου για σένα .
Θεέ μου προσεύχομαι , προσεύχομαι .
Το θέλημα σου να γίνει .
Μην μ’ εγκαταλείπεις ,
Σε αγαπώ.

________________________________________________

 Πάρης Τσεβάς

​

 

​